Osim iz uranijevih ruda, polonij se dobiva bombardiranjem izotopa
209Bi neutronima pri čemu nastaje 210Bi koji beta^- raspadom daje izotop 210Po. Izotop 210Po, s vremenom poluraspada t1/2=138,38 dana, čak je 5000 puta jači alfa-emiter od radija i oslobađa veliku količinu topline (ampulica s pola grama polonija se ugrije iznad 500°C) pa se može koristiti kao izvor energije za napajanje satelita.
Polonij je hlapljiv metal, niska tališta, plemenit otprilike kao srebro, a prema kemijskim svojstvima vrlo sličan teluriju. Dobro se otapa u kiselinama, a vrlo slabo u lužinama. Izotopi 209Po (t1/2=103g.) i
208Po (t1/2=2,9g.) mogu se dobiti u ciklotronu, bombardiranjem olova alfa-česticama ili protonima.
Zbog manje dostupnosti i visoke cijene primjene polonija su dosta ograničene. Uglavnom se koriste izotopi koji su alfa-emiteri u obliku nanosa na metalnim trakama i šiljcima i služe kao discipatori statičkog elektriciteta u prostorima gdje je nepoželjan (mjerni laboratoriji, električni uređaji) ili se stvara u proizvodnom procesu (npr. u tekstilnoj industriji). Alfa-zračenje polonija ionizira zrak i čini ga vodljivim pa se statički elektricitet gubi.
Polonij stvara ionske spojeve u kojima može imati oksidacijsko stanje +2, +4 i +6. Važniji su spojevi:
-Polonijevi(II)-spojevi, npr. halogenidi (PoCl2, PoBr2, oksid (PoO), te hlapljivi hidrid (H2Po).
-Polonijevi(IV)-spojevi, kao što su: bromid (PoBr4), hidroksid (Po(OH)4), nitrat (Po(NO3)4), sulfat (Po(SO4)2) i oksid (PoO2) koji nastaje zagrijavanjem metala na zraku.
|